ตอนที่ผมนึกจะเขียนเรื่องวัฒนธรรมเกาหลีในแง่ของความผสมกลมกลืน มันก็แปลกดีที่ผมนึกถึงวัดเส้าหลินและซามูไรทุกครั้งที่นึกถึงโคเรียนเวฟ

วัดเส้าหลินและซามูไร คือสองคำที่เป็นสัญลักษณ์ของวัฒนธรรมจีนและญี่ปุ่นสองอย่างนี้ทำให้ภาพยนตร์และละครหลายเรื่องเกิดขึ้น เรียกได้ว่าเป็นมดลูกทางวัฒนธรรม

ของสองประเทศก็ว่าได้ในประวัติศาสตร์เคยมีช่วงหนึ่งที่แค่ใช้คำว่า วัดเส้าหลิน  หรือ ซามูไร ก็ทำให้ภาพยนตร์เรื่องนั้นประสบความสำเร็จได้ ภาพยนตร์ฮ่องกง

ที่เคยเป็นผู้นำของวงการภาพยนตร์ยุค 80 ส่วนใหญ่เป็นเรื่องเกี่ยวกับเส้าหลินและกังฟู ภาพยนตร์ญี่ปุ่นที่ดังไปทั่วโลกก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับซามูไร ทว่าเรื่องดีก็กลายเป็นเรื่องร้าายได้

มดลูกกลายเป็นหลุมพราง เรื่องที่ผลิตจากมดลูกเดียวกัน เคยเป็นเรื่องที่ดูง่าย แต่สุดท้ายกลายเป็นกับดักที่เหล่าฝูงสัตว์เจอเพียงสามครั้งก็รู้แล้วว่า ... แบบนี้แหละกับดัก

เหมือนภาพยนตร์ฮอลลีวูดที่มีแต่เรื่องราวเกี่ยวกับตะวันตก

ในวัฒนธรรมป็อบของประเทศเกาหลีไม่มีอะไรที่เรียกว่ามดลูกของวัฒนธรรมได้ เราอาจเสียดายที่ไม่มีวัดเส้าหลิน ไม่มีซามูไร แต่เรื่องที่อาจร้ายก็กลายเป็นดี 

วัดเส้าหลินและซามูไรทำให้มีขอบเขต แต่เกาหลีไม่มีขอบเขตผู้เชี่ยวชาญต่างชาติที่สังเกตุละครเกาหลีอย่างละเอียด พูดว่าละครเกาหลีเป็น Hybrid มีทั้งตะวันออกและตะวันตก

ผสมกัน มีค่าของวัฒนธรรมโบราณและค่าของวัฒนธรรมอนาคตผสมกันอยู่ ในนั้นมีความสำคัญของระเบียบวินัย มีเรื่องราวระบบครอบครัว มีความรักระหว่างพี่น้อง เป็นต้น

 Hybrid ในละครละครอาจคล้ายลัทธิ ที่แสดงถึงความรักของขงจื้อ แต่ยังมีความคิดใหม่ของหนุ่มสาวสมัยใหม่ที่ไม่ลืมความเป็นตัวของตัวเองในโลกที่วุ่นวายนี้ ประเทศจีนเป็นเจ้าของลัทธิขงจื้อ

แต่ไม่มีวัฒนธรรมขงจื้อแล้วหลังจากมีการปฏิรูปวัฒนธรรม เพราะหนึงครอบครัวมีลูกได้แค่หนึ่งคน วัฒนธรรมครอบครัวก็หายไปเหตุผลที่ละครเกาหลีเรื่อง "Whai is love"

และเรื่อง "เห็นแล้วอยากเห็นอีก " ซึ่งเป็น Family Drama ประสบความสำเร็จมากเพราะในนั้นมีความเป็นตะวันออกอยู่ถึงแม้ว่าจะเป็นเอเชียตะวันออกด้วยกันก็ตามทีมันทำให้ผู้ชม

วัยกลางคนชอบละคนเกาหลี ละครญี่ปุ่นอาจไม่มีความรู้สึกหรือความลึกซึ้งมีเรื่องราวค่อนข้างแห้งแล้งเพราะมีแต่ความจริงผสมกันความลึกลับด้านละครเกาหลีมีความเป็นตะวันตก

ด้วยเพราะตัวละครมีลักษณะเฉพาะชัดเจน เหตุการณ์ดำเนินอย่างรวดเร็ว นักแสดงแสดงความรู้สึกอย่างแรงกล้าและตรงไปตรงมา มีมุมมองรวมถึงการถ่ายภาพสวยงาม และมีไดนามิก

มีความเป็นเกาหลีชัดเจนแม้แต่ความรักในละคนเกิดขึ้นตามโชคชะตา หลายๆครั้งมักมีรักสามเส้า ซึ่งมีทั้งความดีและความชั่วร้าย พระเอกและนางเอกไม่ลังเลที่จะเสียสละทุกอย่าง

เพื่อความรัก มีความยากลำบากของชีวิต คนมีความฝันที่ใครๆก็อยากไขว่คว้า ความลับของการกำเนิดเรื่องราวและข้อเท็จจริงที่ทำให้ทั้งชีวิตเปลี่ยนแปลง โรคร้ายที่รักษาไม่ได้ ทำให้ผู้ชม

คอยลุ้นและติดตามถ้าให้สรุปว่าละครเกาหลีเป็นอย่างไร ผมพูดได้ว่าเป็น "บิบิมบับ" ครับ